Den Haag, 10.7.1942.

 

Hooggeachte Mevr.Tellegen

 

Doordat mijn moeder, wonende in Zeist, mij vóór is, kan het met uw man afgesproken plan niet doorgaan. Ik ben n.l. gisteren vanuit Neurenberg teruggekeerd, na van 21 mei tot de laatste dag onder verpleging van uw man in het”  Lazarett” aldaar te hebben doorgebracht als maagpatiënt. Ik ken het leven in de omgeving waar uw man het bewind voert door en door en had afgesproken hem, benevens de Heeren Adriaanse en Peeters in Zeist te zullen gaan bezoeken als ik in Zeist mijn moeder een dezer dagen zou gaan opzoeken. Doordat mijn moeder mij echter te vlug af is en reeds van Zeist naar hier gekomen is om mij te bezoeken, moet ik langs deze weg een oplossing vinden, hetgeen voor u wel jammer is, daar een half uurtje praten meer overzicht geeft dan een lange brief. Toch schrijf ik u, alhoewel wederzijds geheel onbekend, om op deze wijze ten deele mijn belofte na te komen en hopende dat ik de beide reeds genoemde Heeren hiervan op de hoogte te stellen. In dit schrijven ga ik uit van de veronderstelling dat U reeds veel weet door de terugkeer van reeds eenige weken in Holland vertoevende collega’s van uw man.

            Met bewonderenswaardige handigheid weet hij zich door de vele moeilijkheden heen te slaan. U begrijpt dat het de noodige tact vereist om de meestal oudere  (zowel in leeftijd als in rang) allen over één kam te scheren. Maar ik verzeker U dat het hem lukt ondanks deze Groote moeilijkheden. De beide genoemde Heeren vullen hem daarbij uitmuntend aan, mede dankzij de 4 jongere Hollandsche ziekenverplegers, die het verpleegsterswerk verrichten. De teugels worden stevig in de hand gehouden, waardoor aan de andere kant met Veel talent wat wordt gegeven en genomen, waardoor een prettige geest heerst in het hospitaal. ’s Avonds wordt er hetzij door Uw man, hetzij door één der minder ziek zijnde patiënten meerdere malen een lezing of voordracht gegeven, wat een zeer gewaardeerde afleiding brengt. ’s Morgens om 6 uur. half 7 ontstaan de eerste levensteekenen. Dan is het reveille, dus opstaan, de niet verplicht bedlegerige  halen hun bed af en maken het weer op, daarna wasschen en ontbijten terwijl tijdens het wasschen het verplegend personeel met de minst zieken de zaal aanvegen. – (Ik vergeet nog dat vóór het opstaan allen getemperatuurd worden en op last van ”de dokter” alle ramen opengezet worden, wat wel eens protest uitlokt daar het daardoor nog wel eens tocht.) Maar “Befehl ist Befehl”, dus de ramen open en Zij die er last van hebben duiken maar zoolang onder de dekens!

Om 8 uur Ziekenrapport. Alle zieken worden bezocht en ondervraagd en krijgen hun opdracht voor de loopende dag. De één: blijven liggen en niet te veel eten, een gemakkelijk op te volgen opdracht, daar het eten heusch niet veel is, een ander 3 x ¼ of ½ uur op, weer een ander mag met bed en al buiten in de zon, de volgende krijgt een lepeltje wonderolie of een maagpoeder enz enz. Met de medicijnen moet worden gewoekerd, daar deze maar zeer matig aanwezig zijn. En toch, Alle patiënten weet uw man op te knappen en bij de ernstige gevallen is zijn optreden steeds zoo op tijd geweest (neem b.v. de 3 gevallen van maagperforatie ) dat de patiënten steeds op tijd geholpen werden. En dat alles zonder vrouwelijke hulp schitterend functioneert, daarvan kan ik U de verzekering geven. Het ziet er ordelijk en netjes uit ondanks het feit dat houten barakken makkelijk aanleiding kunnen zijn tot vervuiling. U moet zich heusch niet indenken dat het een gemakkelijk te onderhouden en van alle gemakken voorzien modern Ziekenhuis is. En toch – de Zaak klopt er, dat beloof ik U. En buiten de verpleging ter plaatse heeft Uw man met zijn staf wonderen voor ons verricht voor wat betreft het naar Holland terug doen komen van de chronisch zieken. Dank zij zijn kennis van Roode Kruis voorschriften en Conventie van Genève heeft hij alles en allen naar huis weten te doen vervoeren wat daar maar even voor in aanmerking kwam. Hij heeft niet gerust voor hij het zoover had als hij wenschte en is daar schitterend in geslaagd. Hij heeft zich gelukkig nooit door tegenslagen doen afschrikken maar zette door tot hij volledig zijn doel bereikt had, iets waarvoor wij allen hem onuitsprekelijk dankbaar zijn en zullen blijven.

            ’s Avonds om 8 uur nogmaals zaalvisite terwijl om 10 uur de Zaal sluit. Uw man heeft mij geen bepaalde wensch mede gegeven, zoo min als de Heeren Adriaanse en Peters. Alleen tandpasta wordt een artikel wat opraakt en ter plaatse niet kan worden aangevuld. Hiernaar vroeg althans de Heer Adriaanse. Misschien zoudt U bij één der eerstvolgende pakketten een doosje tandpoeder kunnen insluiten (tubes zijn zoo u weet verboden).

            Waar het per brief niet mogelijk is U een volledig overzicht te geven moge ik hiermede besluiten. Mijn voornemen is en blijft U bij mijn eerstvolgende bezoek aan Zeist alle 3 te komen bezoeken en laten wij hopen dat dit in de naaste toekomst het geval zal zijn. Wil de andere dames(Adr.en P) de hart. Groeten doen van hun echtgen. Allen maken het best en Zelf hartelijk gegroet van den Uw geheel onbekende, doch bij voorbaat zeer toegenegen,

                                                                                                                                 Piersma